Nerem Doğru Ki!

Deveye boynun eğri, demişler; nerem doğru ki, demiş?

Neremiz doğru ki?

Evet isyankar olabiliriz, kendimizi acındırabiliriz, genelde olaylardaki küçük ayrıntılara takılıp bütündeki yanlışlığı görmeyebiliriz de!

Bazen çaresiz kalıyor, yine de bir söz söylemeyip susuyoruz, cesaretimizi kaybediyoruz başka şeyleri kaybetmemek adına! Susuyoruz, çünkü gerçekten çaresiz haldeyizdir. Hayatta en değer verdiğimizin bile gücü yetmiyor çaresizliğimizi gidermeye. İçimiz yangın yerine döndü, hayat bile çaresiz kalmıştır bize. Bu çaresizliğimizi yaratan yine bizim yanılgılarımız değil mi? Yine dönüp dolaşıp keşkelere başlıyoruz... Keşke, keşke, keşke...Ta ki ufak bir kıvılcıma kadar keşkelere devam eder sonrasında yine keşkelere başlıyoruz atom kadar küçük bir umutsuzlukta. Kaybettikten, yanlışlıkları gördükten, içimiz yandıktan sonra yüreğimize bir kor düşüyor. Bir nebze umut bekliyor yüreğimiz. KÜÇÜCÜK BİR UMUT!

Hayatımız hep beklemekle geçiyor. Neyi bekliyoruz? Sağlıklı, huzurlu ve mutlu olmayı. Peki mutlu, huzurlu ve sağlıklı olmak için gerekenleri yapıyor muyuz? Hayır genelde yapmıyoruz. Kıskanıyoruz herkesi her şeyi mutsuz oluyoruz. En ufak şeyden kızıp huzursuz oluyoruz. Mutlu ve huzurlu olmayınca sağlığımızda bozuluyor...

Biz bu hayatta neyi doğru yapıyoruz ki zaten!

Seviyoruz diyoruz. Yaşamayı, eş, dost, akraba, arkadaş, sevgili, araba, memleket. Bir çoğunu sadece lafta sevip, bazen de saklıyoruz göstermiyoruz. Hayat bu kadar kısacıkken bile bunu yapmıyoruz.

Çok eksik ve kusurlu olan bir iş'de küçük bir tarafı eleştirmek gereksizdir. Hepsi kusurlu olan bir iş için eleştiri zaten gerekmez.

Aslında her şeyi yanlış yapan genelde bizleriz. İlk önce kapımızın önünü temiz tutalım diyoruz ama yapmıyoruz. Her şeye sahip olmak isteyen bizler, başkasına yaşam hakkı vermiyoruz. Ben merkezli olmaktan öteye gidemiyoruz.

Memleketi yönetenler çok doğru mu yapıyorlar? Hayır yapamıyorlar. Her şeyi mi yanlış yapıyorlar? Hayır her şeyi de yanlış yapmıyorlar...Ancak sorun şu ki herkes genelde ben merkezli olduğundan hata buradan başlıyor...

O zaman özlediğimiz, istediğimiz, yaşanabilir bir ortam için ilk önce bizler kapımızın önünden değil, yüreğimizden gelerek, sevgi ve saygıyla kendimizi düzeltelim. Tüm pirinç tanelerini önümüze değil, tüm halkımıza eşit dağıtalım...

"Çünkü biz hayatta hiç bir şeyi doğru yapmamıştık zaten" deyip susup üzüleceğimize,

"Hayatta her şeyi doğru yapmaya çalıştım" diyelim...